Sewilla: teatr romski w El Vacie, czyli bój o równouprawnienie
Published on
Translation by:
cafebabel plW 2008 roku, Centro Internacional de Investigación Teatral [przyp. tłum. „Międzynarodowe Centrum Teatralne”] TNT Atalaya zainicjowało nietuzinkowy projekt, zwracając się z propozycją udziału do kobiet zamieszkujących najstarszy obóz romski w Europie, El Vacie, zlokalizowanym na północy miasta. Aby wystąpić w sztuce pt. „Dom Bernardy Alba” autorstwa Federico García Lorca (napisanej przez hiszpańskiego dramaturga w 1936 roku), debiutujące aktorki musiały się wiele nauczyć, lecz przede wszystkim pokonać barierę analfabetyzmu. Dzięki pracy i zaangażowaniu paru szczególnych osób (Pepa Gamboa, Jeronimo Obrador, Silvia Garzon, Marga Reyes), kobiety te nauczyły się czytać i pisać. Dziś, nasz fotograf – Giovanni Nardelli – postanowił uwiecznić codzienne życie tej społeczności kobiet, która jest żywym odzwierciedleniem współczesnej walki o równouprawnienie płci.
Nieniejsza fotogaleria powstała w ramach czwartek edycji sztandarowego projektu cafebabel.com - „Multikulti on the ground”, 2012. Serdeczne podziękowania należą się ekipie cafebabel.com z Sewilli.
Pierwsze prowizoryczne obozowe „zabudowania” pochodzą 1932 roku, co czyni z El Vacie najstarsze obozowisko romskie w Europie. Dziś teren ten jest zamieszkiwany przez 120 rodzin. Z dziewięciu aktorek, które wzięły udział w przedstawieniu, siedem mieszka właśnie tutaj.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Lola – pierwsza osoba, którą spotykam w El Vacie – podczas przedstawienia wciela się w rolę Martirio (czwarta córka Bernardy Alba). Spotykamy się przy rotundzie, oddalonej od obozowiska o zaledwie parę metrów. To ona wprowadza mnie na teren i przedstawia obozowemu patriarsze.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Manuel jest patriarchą El Vacie oraz mężem Rocio Montero. Na zdjęciu: wejście do ich mieszkania udekorowane roślinami oraz portretem kobiety.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Carina gra rolę Amelii, najwstydliwszej z córek Bernardy.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Rola Magdaleny (druga córka Bernardy) przypadła Anie.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Sandra Heredia ze stowarzyszenia feministycznego Fakali tłumaczy nam, że stowarzyszenie (w którego skład wchodzą cygańskie kobiety całkowicie zintegrowane ze społeczeństwem andaluzyjskim), walczy przede wszystkim o przyznanie należytych praw wszystkim członkom społeczności romskiej, przyznając przy tym pierwszeństwo projektom edukacyjnym oraz mającym na celu ułatwienie wejścia kobiecie cygańskiej na rynek pracy.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Manuel, niczym przykładny pan domu powtarza: „czuj się jak u siebie w domu”.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Świeżo wywieszone pranie najlepiej suszy się w pełnym słońcu, dosłownie o parę metrów od domu Sandry Ramirez.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Sandra wciela sie w rolę Angustias (najstarsza córka Bernardy i przyszła żona młodzieńca z miasteczka).
Fot.: © Giovanni Nardelli
Pewna kobieta oddala się od ogniska, przy którym jeszcze przed chwilą prowadziłem rozmowę z Aną, Lolą, Sandrą i Rocio, aby powrócić do swojego mieszkania.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Fernanda Carillo jest matką Beatriz Carillo de los Reyes przewodniczącej stowarzyszenia Fakali i aktywistki Amuradi (uniwersyteckiego stowarzyszenia kobiet cygańskich).
Fot.: © Giovanni Nardelli
Fot.: © Giovanni Nardelli
Rocio Montero Maya na scenie przeobraża sie w Bernardę, despotyczną matkę, będącą w stanie zrobić wszystko by obronić honor swojej rodziny.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Tuż za jednym z baraków romskiego obozowiska znajduje się rozległy cmentarz San Fernando, którego mur sąsiaduje z El Vacie.
Fot.: © Giovanni Nardelli
Fot.: © Giovanni Nardelli
Fot.: © Giovanni Nardelli
Translated from El Vacie, Siviglia: donne Rom tra riscatto e militanza