David Bowie: wszystko na temat Ziggy’ego Stardusta
Published on
Poranek 8 stycznia 2013 przyniósł niespodziewaną nowinę: David Bowie nadal żyje. Z okazji swoich sześćdziesiątych szóstych urodzin, artysta udostępnił w Internecie nowy singiel - ''Where are we now?'' - promujący album, którego premiera zapowiedziana jest na marzec tego roku.
Przez ostatnią dekadę David Bowie zdecydowanie unikał rozgłosu. Bardzo rzadko pojawiał się w miejscach publicznych, co wywołało plotki i spekulacje na temat jego, rzekomo ciężkiego, stanu zdrowia. Niektórym dowcipnisiom udało się nawet przekonać fanów o śmierci artysty.
Wygląda jednak na to, że Bowie ma się całkiem dobrze. Fani artysty zadają sobie pytanie o to, jak właściwie brzmi utwór otwierający najnowszy album? Ostatnie kompozycje Bowiego (w tym wypadający dość blado ''Reality'') przynosiły bowiem rozczarowanie. Być może spokojne życie emryta, które muzyk do tej pory prowadził, było lepszym rozwiązaniem? Zaniepokojenie fanów wzrasta.
Po wysłuchaniu utworu wydaje się, że upływ czasu nie ma wpływu na jakość twórczości artysty. ''Where are we now?'' to retro-futurystyczna ballada osadzona w estetyce charakterystycznej dla okresu, kiedy Bowie mieszkał i tworzył w Berlinie. Tekst utworu oraz teledysk przywołują na myśl obrazy stolicy Niemiec, wprowadzają melancholijny i nostalgiczny nastrój. Celem utworu nie jest jednak odwoływanie się do okresu świetności piosenkarza, lecz stworzenie zupełnie nowej estetyki.
O wybitności Davida Bowiego świadczy nie tylko jego niepodważalny talent muzyczny, lecz również wyostrzony zmysł obserwacji, połączony z umiejętnością odnajdywania tego, co wyjątkowe. Promocja singla ''Where are we now?”, zrealizowana wyłącznie za pomocą nowych mediów, daje pewność, że muzyk podąża z duchem czasu.
Bowie czy Ziggy?
David Bowie to pseudonim artystyczny, urodzonego w 1947 roku w Brixton, Davida Roberta Jonesa. Lata 60-te artysta spędził w Londynie, na poszukiwaniu właściwej dla siebie ścieżki artystycznej. Jego pierwsza solowa płyta zatytułowana ''David Bowie”, która ukazała się w 1967 roku, przeszła bez większego echa. Jednak już dwa lata później, 11 lipca1969roku, na pięć dni przed wystrzeleniem na Księżyc rakiety Apollo 11, ukazał się nowy singiel - ''Space Oddity'' - promujący album pod tym samym tytułem. Utwór znalazł się w pierwszej piątce brytyjskiej listy przebojów.
Trzecia płyta wokalisty, ''The Man Who Sold the World'', która weszła na rynek w 1970 roku, przyniosła dużą dawkę rocka - w przeciwieństwie do ''Space Oddity'', gdzie dominowały folkowe dźwięki. W promocji albumu wykorzystano charakterystyczny, androginiczny wizerunek artysty. Bowie zaczął wkrótce wyróżniać się lśniącymi, gładko zaczesanymi włosami oraz sukniami dla mężczyzn, zaprojektowanymi specjalnie dla niego, przez londyńskiego kreatora mody - Mr. Fisha. Taki właśnie wizerunek artysty widniał na okładce nowego albumu. Jednak niedwuznaczna poza Bowiego i mocno wydekoltowany strój, wywołały skandal tak wielki, że wytwórnia fonograficzna ''Mercury'' postanowiła zmienić amerykańską okładkę płyty, zamieszczając na niej rysunek zamiast wspomnianego zdjęcia. Skandaliczna strategia marketingowa przyniosła jednak zamierzony efekt: zainteresowanie mediów postacią muzyka.
W trakcie trasy koncertowej w USA, promującej płytę ''The Man Who Sold The World'', David Bowie stworzył dla siebie zupełnie nowy sceniczny wizerunek androginicznego przybysza z kosmosu, Ziggy’ego Stardusta, z którym od tamtej pory jest nieustannie kojarzony. Artysta utożsamił się z postacią do tego stopnia, że w 1972 roku poświęcił jej całą swoją nową płytę - ''The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars'' - przedstawiającą wizję apokaliptycznej przyszłości. Dziesięcioletnia praca nad tajemniczą i pozaziemską postacią sprawiła, że Ziggy Stardust wpłynął w dużym stopniu na historię muzyki pop i stał się ikoną XX wieku. W następnych latach Bowie wcielił się także w parę innych postaci, takich jak Aladdin Sene, czy Thin White Duke. Ten ostatni reprezentuje okres twórczości artysty po 1974 roku, kiedy Bowie mieszkał w Los Angeles i tworzył muzykę łączącą soul i funk.
Do 1976 roku, Bowie miewał problemy narkotykowe. Jednak gdy przeniósł się do Berlina i zamieszkał z Iggym Popem, zerwał z kokainą, a jego życie zaczęło się stabilizować. W tym okresie powstały 3 albumy: ''Low'', ''Heroes'' i ''Lodger” – nazywane ''Trylogią Berlińską''.
Lata 80-te wzmocniły pozycję Bowiego na rynku muzycznym. Wokalista zaczął wówczas współpracę z zespołem Queen, a także z Mickiem Jaggerem i z Tiną Turner. Wziął również udział w dwóch koncertach Live Aid (zorganizowanych w celu zebrania funduszy na rzecz głodujących w Etiopii), a ponadto otrzymał kilka propozycji zagrania w filmie. Od początku lat 90-tych kariera Bowiego zaczęła powoli zwalniać: jego albumy wychodziły coraz rzadziej i stawały się coraz bardziej eksperymentalne. W roku 2003 artysta doznał nagłego zawału serca, czego skutkiem było przerwanie trasy koncertowej promującej płytę ''Reality”. Złowieszczą ciszę przerwał poranek 8 stycznia 2013 roku.
Fot.: główna (cc) boyskeleton/flickr ' w tekście: (cc) Pochette dzięki uprzejmości amazon.com, Thin White Duke : gifake/flickr ; Filmy: Where Are We Know? (cc) DavidBowieVEVO/YouTube ; Space Oddity (cc) cutelisha/YouTube
Translated from David Bowie : tout tout tout sur le Ziggy