1989: Jak zapamiętałem ostatnie dni Żelaznej Kurtyny
Published on
Translation by:
Marika SendeckaDzisiaj w pełni rozumiem jak ważny w moim życiu i w historii świata był rok 1989. Jednak w tamtym czasie nie miałem pojęcia jak doniosłe zmiany zachodzą w świecie zewnętrznym.
Jako dziewięciolatek nie interesowałem się przesadnie polityką. Nikt w naszym domu zresztą tego nie robił. Pierwszy raz zacząłem podejrzewać, że coś się dzieje podczas uroczystości rodzinnej ( na przełomie listopada i grudnia trzykrotnie świętujemy urodziny). Nasz czarno-biały telewizor był włączony i pokazywano transmisję z masowych wieców, ale nie przypominam sobie, żeby ktoś zwracał na to szczególną uwagę. Przemówienia były długie, a prezenterzy źle ubrani, więc po co zawracać sobie głowę?
Dobrzy komuniści kontra źli komuniści
Przełom nastąpił w momencie, kiedy ze ściany w naszej klasie zniknął portret prezydenta Czechosłowacji Gustáva Husáka. Jego twarz była prawie częścią inwentarza. Był na stanowisku przez 14 lat i większość ludzi wierzyła, że zostanie tam do końca swojego życia.
Kolejne tygodnie były bardzo burzliwe. Mieliśmy nauczycieli ostrzegających nas przed antykomunistyczną histerią, próbujących wmówić nam, że są dobrzy i źli komuniści, mówiących, że nie powinniśmy obrażać czy znęcać się nad dziećmi, których rodzice byli komunistami. Jednak nie to było najważniejsze.
Trwałym wspomnieniem jest to, że w tamtych dniach zacząłem wątpić w słowa i czyny dorosłych. Nauczyciele musieli przyznać, że to, co opowiadali nam o naszej historii zaledwie kilka tygodni wcześniej nie było prawdą, lub przynajmniej było niecałą prawdą.
Václav Havel na prezydenta!
Dziewięciolatkowi nie było łatwo to wszystko pojąć. Komu mam wierzyć, skoro nawet nauczycielom nie można ufać? Później dowiedziałem się, że to nie do końca była ich wina. Część z nich dorastała w reżimie komunistycznym, który teraz upadał z prędkością dla wielu niewyobrażalną. Na szczęście. Pomimo, że tygodnie pomiędzy połową listopada a końcem 1989 roku, kiedy były opozycjonista Václav Havel został wybrany na prezydenta, były szalone, nikt nie zginął. Zupełnie inaczej było w Rumunii, gdzie ulice zalała krew i Nicolae Ceaușescu został publicznie stracony za swoje zbrodnie (w wyniku sądu kapturowego).
Zza Kurtyny: 25 lat otwartych granic
Dwadzieścia pięć lat temu, obalono Żelazną Kurtynę. Dziesięć lat temu osiem postkomunistycznych państw wstąpiło do UE. Co naprawdę wiemy o naszych sąsiadach zza granicy? Skontaktuj się z nami przez berlin@cafebabel.com aby dołączyć do naszego zespołu.
Translated from 1989: How I Remember the Last Days of the Iron Curtain