Życie w kamperze: Anita i Knudsen podbijają świat

Published on January 26, 2017

LifestyleVoglio Vivere Cosi

Codzienne życie Anity nie jest stworzone dla tych, którzy nie wyobrażają sobie dnia bez długiej, gorącej kąpieli. Kiedy żyje się w kamperze, należy pogodzić się z utratą pewnych rzeczy, oraz przygotować się na wytrzymanie innych. I na sporo cierpienia w zimie. Paradoksalnie, to właśnie daje Anicie satysfakcję.

Wcześniej żyła jak wszyscy ­– w mieszkaniu. Impuls do zmiany nadszedł, kiedy zaczęła staż w radiu SWR (SüdwestdeutscherRundfunk) dla którego musiała często się przeprowadzać i szukać nowych współlokatorów raz na dwa-trzy miesiące. Przeprowadzka do domu na kołach wydało się jej optymalnym i najtańszym rozwiązaniem. Podaje również inne wyjaśnienie: ­– Wcześniej miałam wrażenie, że ktoś siedzi mi na klatce piersiowej, że nie mogę oddychać. Moje myśli próbowały wydostać się poza barierę z betonu, która znajdowała się nad moją głową. Musiałam im na to pozwolić! Nie chciałam mieć niczego poza tą cienką warstwą plastiku między mną a gwiazdami – opowiada. To wtedy zaczęła szukać kampera.

Poznajcie Knudsena

Poszukiwania trwały cztery miesiące, z pomocą przyjaciół. Zdjęcie na stronie internetowej wywarło na niej pozytywne wrażenie. Pojechała do Baden i kiedy ujrzała kampera na żywo, zakochała się od pierwszego wejrzenia. Jazda testowa przeciągnęła się do dwóch godzin. ­­– Niemal mnie z niego wyrzuciło ­– wspomina z entuzjazmem w głosie. Prawie jakby mówiła o partnerze, a nie o pojeździe. Dużo czasu poświęciła znalezieniu odpowiedniego imienia dla swojego kompana. Na początku chciała, żeby jej van był dziewczyną i szukała imienia z lat 60 czy 70. W końcu zmieniła zdanie i ochrzciła go „Knudsen”.

Za 4000 euro van stał się jej własnością, z testem emisji i zapasowym paskiem rozrządu w zestawie. Nie był dokładnie taki, jak go sobie wyobrażała, ale do tego momentu wszystko szło gładko. Teraz staromodne wnętrze musiało zostać odświeżone. Z pomocą swojej bratowej Anita pomalowała ściany, zainstalowała głośniki „dla dobrego dźwięku”, stolik, nową tapicerkę i toaletę z kompostownikiem. 

Toaleta została zbudowana z dykty z dziurą w środku, do której przymocowała kolorową deskę. Nieczystości wpadają do wiadra wypełnionego zrębkami, które Anita opróżnia co dziesięć dni. ­– To nie takie obrzydliwe, jak mogłoby się wydawać – zapewnia.

Jej przestrzeń życiowa jest ograniczona do zaledwie sześciu metrów kwadratowych, na które składa się mała kuchenka, malutka łazienka, dwuosobowa sofa i miejsce do spania. Miejsca jest mało, ale jest całkiem wygodnie i pasuje do jej stylu życia. – Bywam niespokojna, zarówno w życiu prywatnym jak i profesjonalnym; zawsze szukam nowych wrażeń – mówi. W tym chaosie i ciągłych zmianach, van jest pewną stałą. Jak mówi Anita: ­– Pośród wszystkich zmian i przenosin, Knudsen jest miejscem, do którego zawsze mogę wrócić. Myślę, że zdecydowałem się go kupić, bo potrzebowałam w życiu nieco stabilności.

Walcząc z mrozem

Życie w drodze potrafi być trudne i niekomfortowe. Często widzisz swój oddech, nawet kiedy włączone jest ogrzewanie. Temperatura w kamperze jest tylko o 17 stopni wyższa niż na zewnątrz. Brzmi jak całkiem sporo, ale nie jest to wystarczające kiedy na zewnątrz jest minus pięć. Ale Anita ma strategie radzenia sobie z zimnem: w nocy nosi czapkę, śpi pod grubą kołdrą, która kosztowała ponad 200 euro. W ten sposób marznie jej tylko czubek nosa.

Sporo gotuje, wykorzystując maksimum ciepła z piekarnika, i utrzymuje temperaturę przy pomocy termosu z herbatą. Mimo przeciwności, nie traci rezonu: ­­– Powtarzam, że nie ma czegoś takiego jak zła pogoda, są tylko źle ubrani ludzie– zapewnia. Zakłada wiele warstw: bielizna termiczna pod dresami i dwie pary ciepłych skarpetek na stopach. – Jestem jak cebulka, mam tyle warstw! – Anita dba również o odpowiednią dietę – Kiedy jest mi zimno, moje ciało produkuje ciepło. Wtedy jem dużo makaronu i węglowodanów, żeby moje ciało miało paliwo. Wtedy mówię do siebie: „Tak, teraz mogę pracować!”

Kiedy goście przychodzą po raz pierwszy, Anita jest zawsze bardzo dumna. Nie może się doczekać gości: –  Podnoszą temperaturę w pomieszczeniu o około pięć stopni. Lubię też, kiedy goście zostają na noc – dodaje z uśmiechem – Bo wtedy nie muszę nosić tak dużo warstw!”. Czasem bywają noce, kiedy nie ma ochoty wracać do domu. –Kiedy tak się dzieje, po prostu zostaję dłużej w pracy i oglądam filmiki na Youtube, albo wychodzę na miasto, żeby uniknąć chłodu. Twój dom powinien być komfortowy i zachęcający, powinno się chcieć do niego wracać po dniu pracy. Ale kiedy na zewnątrz jest mróz, nawet pościel jest lodowata w moim vanie.

Energetyczni rodzice

Zanim poznała Knudsena, Anita wyobrażała sobie „szalone podróże w stronę słońca, z sesjami karaoke i z przystankami w losowych miejscach co noc”. Ale dziś Knudsen jest głównie zaparkowany w jednym miejscu. Anita znalazła jeden z niewielu darmowych miejsc do parkowania w Stuttgarcie i nie odda go łatwo. Knudsen przejechał zaledwie 4 447 kilometrów; kilka wycieczek do rodziców na północy i kilka weekendowych wyjazdów.

Ale jest inny powód, żeby nie ruszać się nadmiernie w zimie: Anita potrzebuje elektryczności do ogrzewania i światła. Instalacja panelu słonecznego na dachu jest jeszcze do zrobienia, wraz z renowacją łóżka i ozdobami z suszonych owoców. Jak na razie Anita bierze prąd od sąsiadów – małżeństwa z naprzeciwka – których zwykła nazywać „energetycznymi rodzicami”. Zaparkowała dokładnie naprzeciwko ich domu i przeciągnęła kabel po chodniku między ich domem a jej. Para docenia możliwość rozmowy z młodą osobą i często zaprasza ją na kawę.

Anita uwielbia nawiązywać takie znajomości. – Poznałam wspaniałych ludzi, których nigdy nie zapomnę. Mogłabym pisać o nich opowiadania! ­– te dotyczą nie tylko jej wspaniałych energetycznych rodziców, ale również pracowników lobby radia SWR, z którymi często żartuje po godzinach.

Dlaczego wszystko musi być takie skomplikowane?

Anita pierze swoje ubrania w publicznej pralni, zaś ładuje swój telefon i bierze prysznic w pracy. Kamper ma pojemnik na wodę, ale przy minusowych temperaturach Anita nie może go używać. Zamiast tego używa pięciolitrowego baniaka, który napełnia z kranów w miejscach publicznych. – Używam wody do wszystkiego: gotowania makaronu, robienia herbaty, mycia zębów… – jeden baniak starcza na trzy dni. W żadnym wypadku nie można sobie pozwolić na próżność: – Rano muszę czasem wyglądać jak zombie, biegnąc przez korytarze w biurze do prysznicy. Kilku moich kolegów na pewno widziało mnie w opłakanym stanie, w stylu: „właśnie się obudziłam”.

Cztery miesiące później Anita nie żałuje swojej decyzji. Przeciwnie: opłaciło się. Jeżeli wytrzyma do wakacji, zwróci jej się potencjalny czynsz. – Możesz poczuć się nieco bezbronny – przyznaje. – Dźwięk deszczu uderzającego w dach jest niezwykle głośny. Nie mogę rozmawiać przez telefon kiedy pada, przez ten hałas  – mimo wszystko nie czuje się zdenerwowana.

– Sypiam dobrze, – mówi – a poza tym, co kto mógłby ode mnie ukraść? Wszystko co tu mam to komputer i kamera, które trzymam dobrze schowane – zapewnia. Mimo wszystko, trzyma przy łóżku puszkę gazu pieprzowego, głównie dla świętego spokoju swojej mamy. Ale najlepszym sposobem na potencjalnych włamywaczy jest bałagan. – Wypełnij kampera śmieciami, to będzie wyglądał obrzydliwie. Nikt nie będzie chciał się włamać! – znajomy właściciel kampera dał jej tę radę.

Znowu w drodze

Kiedy zima ustąpi wiośnie, Anita nareszcie będzie mogła znowu podróżować. Chce zjechać południowe Niemcy i wyobraża sobie siebie „siedzącą nad morzem i budzoną pierwszymi promieniami słońca, otwierającą okno i patrzącą na ocean”. Chce pojechać na wybrzeże, nad Morze Północne ze swoją rodziną, nie bacząc na to, że takie wycieczki zajmują dużo czasu; kamper może jechać najwyżej 80 na godzinę. 

Jej pierwszym celem jest jednak wycieczka z Knudsenem do Miasta Świateł. – Obiecałam mu, że pojedziemy do Paryża. Zobaczymy Wieżę Eiffela, to pewne. Wyruszymy jak tylko nadejdzie wiosna.

__

Voglio Vivere Cosi  to kolekcja 8 opowieści o alternatywnych i wyjątkowych stylach życia. Spojrzenie na świat, który jest tak blisko, a jednak tak daleko. 8 artykułów na 8 tygodni, starannie wyselekcjonowanych przez redakcję cafébabel – czego chcieć więcej?

Translated from Wohnmobil-Leben: Haus am See oder Frostbeulen?