TURCJA: CZAS ROZSTRZYGAJĄCY DLA ERDOGANA
Published on
Translation by:
Patrycja AmanowiczWidząc poltyczną integralność Europy na wschodnim froncie wiszącą na włosku, łatwo zapomnieć o niepokojach, które wstrząsnęły Turcją w zeszłym roku. Jako że sprawa Krymu monopolizuje media, nie należy dziwić się myśli, że w Turcji znowu dzieje się dobrze. Bliższe zbadanie sytuacji ujawnia pęknięcia w fasadzie stworzonej z taką troską przez Erdogana i jego pozornie wszechmocną kompanię braci.
Ponieważ wybory powszechne mające odbyć się w czerwcu 2015r. są coraz bliżej, wzrasta presja na rządzącą Partię Sprawiedliwości i Rozwoju i jej lidera, jako że jej stabilności zagrażają oskarżenia o korupcję i coraz bardziej autorytarna postawa. Kontrola Premiera Recepa Tayyipa Erdogana nad jego krajem i narodem zaostrzała się stopniowo podczas dziesięciu lat jego władzy, ale tylko w ostatnich kilku latach obywatele tureccy zaczęli stawać przeciwko temu, co postrzegają jako atak na republikę Turcji i, co gorsza, ojca współczesnej Turcji, Mustafę Kemala Ataturka. Restrykcje wolności słowa, wolności prasy oraz odmowa rządu, aby uznać prawa tureckiej społeczności LGBT, rozwścieczyły ludność, w szególności młodzież, która czuje, że państwo cofa się, zamiast zaakceptować style życia i prawa współczesnego społeczeństwa europejskiego.
ZAKRĘCANIE KURKA
Oprócz tego pojawiła się kwestia wpływu religijnego, który narzucił Erdogan. Mimo że w Turcji duża większość to Muzułmanie, od czasu utworzenia republiki w 1923r. Turcja jest państwem świeckim ze znaczną populacją wielokulturową. Jednak sekularyzm ten został zagrożony przez wzrastający muzułmański wpływ Erdogana i zamiar zaostrzenia regulacji prawnych dotyczących alkoholu. Ustawa z 2011r. (od czasu wycofania) podniosła minimalny wiek, od którego dozwolone jest spożycie alkoholu z 18 do 24 lat. Kulminacja tych społecznych niepokojów nastąpiła w maju zeszłego roku, epicentrum zaś stał się Taksim Meydanı i otaczający go park Gezi w Stambule. Na oczach całego świata Erdogan zaznaczył swoją władzę dzięki brutalnej akcji policji przeciwko protestującym. Ostatecznie rozruchy zostały stłumione.
Jak więc Erdogan i jego Partia Sprawiedliwości i Rozwoju utrzymała władzę tak długo? W rzeczywistości przez większość swojej kadencji Erdogan budował dla siebie poparcie wśród narodu tureckiego. Podczas dekady Erdogana Turcja przeszła wiele zmian, nastąpił postęp na arenie światowej i umocnienie kraju na pozycji kluczowego gracza zarówno w Europie, jak i w Azji. Ze wzrostem PKB o 64% w latach 2002-2012 Turcja stała się światową potęgą ekonomiczną oraz zyskała znaczny wpływ geopolityczny.
W moim rodzinnym mieście, Stambule, zmiany są łatwo dostrzegalne. Nowe szyny kolejowe zbudowane pod Cieśniną Bosfor łączą kontynenty Azji i Europy. Pięknie utrzymane ogrody ozdabiają autostrady na całej długości, a w całym mieście wybudowano nowe, imponujące budynki rządowe. Zbytek nowoczesnych samochodów sportowych, terenowych i małych, zwinnych hatchbacków maluje optymistyczny obraz dzisiejszej ekonomii Turcji.
ALE SKĄD WZIĘŁY SIĘ PIENIĄDZE?
Stronnicy Erdogana chwalą zręczne przywództwo i pomyślną politykę ekonomii. Stabilność polityczna doprowadziła do stabilności ekonomicznej, którą rzadko widywało się za czasów innych rządów, tworzonych zazwyczaj przez krótkoterminowe koalicje. Dzięki tej stabilności nastąpiła eksplozja inwestycji zagranicznych, które w latach 2002-2012 wyniosły w sumie 123,7 miliardów dolarów.
Z drugiej strony krytycy Erdogana skarżą się na korupcję. Niedawny rozwój sugeruje, że Erdogan i jego rząd są w nią w dużym stopniu zamieszani, podobnie jak wiele z najbogatszych i najbardziej wpływowych interesów w kraju. Tajne nagranie telefoniczne rozmowy pomiędzy Premierem i jego synem zostało przekazane krajowej telewizji. Omawiają oni rzekomo konieczność wyniesienia dużej ilości pieniędzy z ich domu ze względu na niebezpieczeństwo zdemaskowania. Oczywiście Premier zaprzecza tym zarzutom i twierdzi, że nagranie zostało sfałszowane. Zostało również ujawnione kolejne skandaliczne nagranie rozmowy między Erdoganem a szefem czołowej tureckiej sieci informacyjnej. Premier żąda, aby sieć ograniczyła sprawozdania lidera opozycji, a szef sieci potulnie się zgadza.
To, czy nagrania te są autentyczne, okaże się z czasem, a podczas gdy Erdogan dzierży władzę, wydaje się mało prawdopodobne, aby wyszły na jaw jakiekolwiek dowody przeciwko niemu, jako że wydaje się on posiadać zdolność manipulowania informacjami i wydarzeniami tak, aby skorzystał na nich on sam i jego partia. Coraz bardziej "żelazna" postawa Erdogana stała się tylko bardziej widoczna dzięki jego obliczonym posunięciom, mającym na celu wprowadzenie do armii osób popierających Partię Sprawiedliwości i Rozwoju, aby wzmocnić jego władzę w kraju znanym z militarnych zamachów stanu. Wprowadzenie w życie ostatnich gróźb Erdogana o zakazaniu serwisów Facebook i Youtube uniemożliwił na szczęście Prezydent Abdullah Gul.
Ground Zero: Turkey - The Protesters of Gezi Park [Strefa Zero: Protestujący parku Gezi]
BRAK ALTERNATYW
Dane z ostatniej ankiety wskazują, że Premier Erdogan i jego partia AKP nadal utrzymują mocne 40% głosów. Pomimo wzrastającego niezadowolenia z rządu, ludzie stają przed dylematem - nie ma żadnej obiecującej alternatywy. Najwięksi rywale Erdogana, Republikańska Partia Ludowa (CHP), nadal muszą włożyć wiele wysiłku, aby przekonać do siebie naród turecki.
Wydaje się, że rok 2014 będzie wiele znaczył dla Turcji. Wybory lokalne są już za kilka tygodni, a obserwujący przewidują, że ich zwycięzca wygra także wybory powszechne. Jednak w obliczu ostatnich wydarzeń ciężko jest stwierdzić, czy Turcja nadal ufa swemu Premierowi, Erdoganowi.
Translated from Turkey: Make or break time for Erdogan