„Nie tylko walc”

Published on October 7, 2010

Wiedeń

Projekt, który zrodził się w 1984 roku z inicjatywy promotora kultury Karla Regensburgera i choreografa Ismaela Ivo, rozrósł się do rozmiarów największego festiwalu tańca współczesnego w Europie. W okresie od 15 lipca do 15 sierpnia 2010 odbył się 23. Festiwal ImPulsTanz, przyciągając rzesze tancerzy, choreografów i nauczycieli szerokim wachlarzem pokazów, warsztatów tanecznych i projektów badawczych. Podczas gdy dla publiczności, turystów i mediów największą atrakcją jest sceniczny aspekt festiwalu, tancerze zdają się ściągać do Wiednia głównie z powodu warsztatów tanecznych ImPulsTanz oraz programu danceWEB, stypendium dla aspirujących i zawodowych tancerzy, które oferuje doskonalenie warsztatu pod okiem uznanych nauczycieli tańca i skupia się na wymianie pomysłów i doświadczeń pomiędzy uczestnikami.

Babel Wien miał okazję przyjrzeć się niektórym warsztatom z bliska i poznać kilkoro stypendystów programu danceWEB. Wizyta na warsztatach była jak wejście do innego świata, wypełnionego dźwiękami bębnów, energetyzującej muzyki i mgnień rąk i nóg ciał kołyszacych się płynnie i z gracją po parkiecie. Niektóre warsztaty były spokojniejsze, uczestnicy skupiali się na technikach partnerowania w cichej komunikacji pomiędzy dwójką tancerzy odcinających się od świata wokół nich. Można było zauważyć, że warsztaty miały na celu odkrywanie wszystkich aspektów tańca; taniec to nie tylko poruszanie ciała do rytmu muzyki, lecz odkrywanie źródeł i granic ruchu, interakcji i więzi między tancerzami. Jak mówi zawodowy tancerz i uczestnik programu danceWEB, 26-letni, pochodzący z USA, Corey Harrower, „warszaty dają szansę zbadać dogłębnie dynamikę ciała.” Tematyka obejmowała wszystko od „poziomego spadania” do refleksu ciała, jogi, hip hopu, Bollywood i „walczącej małpy”, połączenia sztuk walki, improwizacji, partnerowania i eksploracji dotyku i ruchu. Największą aprobatą pośród pytanych tancerzy cieszyły się warsztaty partnerowania Rasmusa Ölme’go oraz warsztaty Bruno Caverny „Zabawy z Ekstremum”, kładące nacisk na improwizację, techniki podłogowe, oddechowe i partnerowanie.

Oprócz samego tańca, warsztaty były dla uczestników cennym doświadczeniem międzynarodowym i międzykulturowym. „Program jest wartościowy ze względu na platformę dialogu na temat tańca i wymianę międzykulturową, którą oferuje”, dodaje Corey.  29-letnia kanadyjska tancerka Amanda Acorn także się z tym zgadza. „Takie warsztaty są okazją do profesjonalnego rozwoju, a także miejscem wymiany informacji z ludźmi ze środowiska tanecznego. W jednym miejscu spotyka się wielu ludzi,  którzy dają intensywne i międzykulturowe przeżycie”.

Dla Coreya i Amandy, motywacją do wzięcia udziału w warsztatach w Wiedniu była możliwość spotkania tancerzy z całego świata oraz profesjonalny rozwój umiejętności tanecznych. 19-letnia Włoszka Martina Gabrielle starała się o miejsce w programie danceWEB z nadzieją na przygotowanie się do rozpoczęcia kariery zawodowej tancerki. Dla innych, takich jak 28-letni Anthonio Kingsley z Nigerii, motywacją był po prostu taniec. Zapytany dlaczego chciał wziąć udział w programie danceWEB, odpowiedział, „żyję po to by tańczyć! Taniec to jedyna rzecz, która daje mi radość”. Anthonio dowiedział się o programie od kolegów z Afryki, którzy występowali podczas festiwalu ImPulsTanz kilka lat temu. To była dla niego kolejna wspaniała okazja, aby robić to, co kocha.

Dzięku tylu uznanym tancerzom, nauczycielom i choreografom zjeżdżającym co roku do Wiednia na festiwal ImPulsTanz, łatwo zrozumieć dlaczego miasto przeistacza się w centrum tańca współczesnego. Jak powiedział Anthonio, „Wiedeń ma szczęście, że posiada społeczność taneczną. Austria jest bardzo otwarta na kulturę; uwielbia sztukę i to bardzo dobra rzecz! Festiwal mógłby być wszędzie, ale jest tu, w Wiedniu, a Wiedeń ma dokładnie to, czego potrzeba”.  Pochodzący z Egiptu, 26-letni zawodowy tancerz i uczestnik programu danceWEB, Mohammed Fouad, także uważa festiwal za jeden z najważniejszych wydarzeń tanecznych na świecie, ale stwierdza, że Wiedeń nie jest tak atrakcyjny dla środowiska tańca współczesnego jak Holandia czy Belgia. Sugeruje, że „gdyby Wiedeń poświęcił więcej środków na taniec współczesny, zaangażował więcej firm i sponsorów, mógłby dorównać Holandii czy Belgii pod względem atrakcyjności.”

Mimo, że Wiedeń być może musi nieco popracować, aby dogonić inne ośrodki tańca współczesnego, zdecydowanie rozwija się w tym kierunku, a festiwal ImPulsTanz pomaga w tej przemianie. Amanda Acorn wspomniała, że słyszała opinie, że festiwal ściąga uwagę na Wiedeń jako centrum tańca współczesnego, natomiast po festiwalu znaczenie tańca ginie w zgiełku miasta. „Nie jestem pewna, czy to prawda. Mam wrażenie, że Wiedeń staje się miejscem dla bardziej niezależnych choreografów i tancerzy”, dodaje. W tym roku w warsztatach uczestniczyli ludzie z Egiptu, Nigerii, Indii, Kanady,

USA, Niemiec, Norwegii, Polski, Włoch, Rosji, Argentyny, Austrii i wielu innych krajów. Ponieważ na festiwalu ImPulsTanz spotyka się, nawiązuje przyjaźnie i buduje relacje co raz więcej tancerzy, Wiedeń z pewnością nabierze większego znaczenia na tanecznej mapie świata.