Nicolas Sarkozy - prezydent i jego przemiana

Published on April 10, 2012

Story by

aducarre90

Translation by:

foxyjk

Polityka

Pięć lat później, nikt już nie wierzy, że te wartości odnoszą się jeszcze do niego. Oto streszczenie 6 ostatnich spośród 12 punktów zmian.

7/ Wartość pracy

Powracająca logika zwolnienia podatkowego z dodatkowych godzin pracy jest zrozumiała: im więcej Francja pracuje i produkuje, tym bardziej będzie się wzbogacać. Potrzeba zatem ekonomicznej zachęty do pracy. Jeśli argument jest godny, stwierdzić należy, że efekty były ograniczone - plan ten będzie kosztowny i szacuje się, że średni zysk dla pracownika to jedynie 10euro miesięcznie. Zamiast krytykować tworzenie luk podatkowych w czasie gdy Francja ma już znaczny deficyt, być może należałoby raczej zarzucić Nicolas Sarkozy'emu by nie posuwał się zbyt daleko w swych staraniach o podniesienie jakości pracy. Nie musi to oznaczać, że będzie musiał stworzyć więcej luk podatkowych lecz raczej to, że jego działania w kierunku Francji pracującej były zbyt nieśmiałe by mieć znaczący, trwały i skuteczny wpływ.

8/ Opodatkowanie

Ciągle pod względem luk podatkowych, zwolnienie z ochrony podatkowej i od prawa do spadku nie będą aż tak potępiane jak wcześniej. Obydwie racje są moralnie słuszne - po co płacić więcej niż połowę tego co zarobimy na rzecz państwa? Dlaczego państwo miałoby uniemożliwiać Francuzom w tak obstrukcyjny sposób czerpać korzyści z gospodarki? Prawdą jest, że plany te szczególnie faworyzowały zamożne gospodarstwa domowe, lecz Francuzom zawsze ciężko było zrozumieć, że kraj potrzebuje takich osób - osób z wyższymi dochodami. Francja ma takich ludzi u siebie i lepiej będzie gdy będą oni płacić mniej podatków zamiast czynić ich podatkowymi wygnańcami. Poza tym, jeśli ludzie ci są we Francji, to mogą wspierać konsumpcję. Problem tego słynnego pakietu podatkowego jest często źle rozpoznawany - logika była dobra, lecz można było pójść dalej. W połączeniu z działaniami mającymi na celu wsparcie podaży, wynik byłby bez wątpienia o wiele bardziej interesujący.

9/ Emerytury

Przypomnijmy sobie teraz Nicolasa Sarkozy'ego znoszącego specjalne systemy emerytalne w 2007 r. - nieprawidłowości, których nikomu do tej pory nie udało się znieść. Był uparty i nie chciał rezygnować z tego, co zakładał pierwszy wielki ruch strajkowy w czasie jego pięcioletniej kadencji prezydenckiej. Jednak wprowadzenie nowej normy dot. przechodzenia na emeryturę w wieku 62 lat było zaskakujące. Sarkozy jednak, pod naciskiem strajków cofnął się zbyt daleko - zgodził się na zbyt wiele wyjątków i ustępstw mimo iż ta niezbędna reforma będzie mieć ostatecznie o wiele mniejszy wpływ niż ten, którego się spodziewał.

10/ Polityka zagraniczna

Za granicą, podczas swojej pięcioletniej kadencji, Sarkozy ujawni się jako osoba bardzo aktywna: jego zaangażowanie w sprawie bułgarskich pielęgniarek, kryzys polityczny na Wybrzeżu Kości Słoniowej, wojna w Gruzji i w Libii pokażą tę aktywność. Inne wielkie plany, takie jak np. „Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnomorskiego”, pozostały na etapie planów. Po raz kolejny zapowiedź okazała się tylko obietnicą - stworzenie prawdziwego centrum gospodarczego i politycznego na obszarze z tak wielkim potencjałem mogłoby być jednym ze znaczących wydarzeń pięcioletniej kadencji. Arabska wiosna tymczasem dotknęła Francję i jest ostatecznie pechowym ,,czasem” prezydenta, dla którego stanowi ona prawdziwy problemem: załóżmy, że „Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego” będzie mieć powód do istnienia kiedy obszar ten odzyska stabilność i utworzy się na nim demokrację.

11/ Ekologia

Jesteśmy dalecy by żywić nadzieję wokół słynnego „Grenelle” ochrony środowiska. Porzucono pomysł utworzenia słynnego podatku od emisji dwutlenku węgla (CO2) oraz zezwolenie na zwiększenie sieci autostrad we Francji o jakiś 1 000 km i odroczenie podatku od samochodów ciężarowych do 2013 r. Gesty te wróżą wyrzeczenie się wcześniej podjętych zobowiązań. Nicolas Sarkozy ujawnił swoje granice w zakresie ochrony środowiska.

12/ Styl

Styl Nicolasa Sarkozy'ego był mocno krytykowany przez cały okres jego kadencji. Z łatwością przypominamy sobie jego obecność na wszystkich frontach pięć lat temu. Sytuacja bardzo się zmieniła. Teraz wzrosła obecność premiera François Fillon - to on ogłasza aktualnie największe zapowiedzi. podczas gdy wystąpienia w mediach są sporadyczne. W podobny sposób, upublicznienie małżeństwa z Carlą Bruni było ostro krytykowane, podczas gdy narodziny małej Giulii pod koniec 2011 r. dokonały się w pełnej dyskrecji. Nie są to skutki stylu do którego należy przywiązywać uwagę. Prezydencja Sarkozy'ego musi być zanalizowana raczej pod względem merytorycznym niż stylu. Niemniej trzeba szanować to co mówią Francuzi. Ośmielamy się mieć nadzieję, że Sarkozy nauczył się lekcji stylu w następstwie kilku incydentów takich jak: ,,zjeżdżaj stąd biedny palancie” lub przyjęć arabskich dyktatorów na czerwonym dywanie. Jego strona ,,bling - bling'' stała się już historią.

Sarkozy z 2007 r. nie ma nic wspólnego z Sarkozym z 2012 r. Myśli, które się nasuwają, a których nikt tak na prawdę nie wypowiada to to, że prezydent, który dobrze zaczął, wierny swoim zasadom i wdrażający politykę zmian, która ostatecznie zbyt wiele zmieniła z powodu kryzysu, lecz także (paradoksalnie) na życzenie Francuzów. W 2012 r. Sarkozy nie wciela już zmian i to on dostosował się do systemu i Francji, aby utracić cechy, dzięki którym został wybrany na prezydenta. Francuska schizofrenia, wzywająca do zmiany bez jakiegokolwiek zaangażowania wydaje się rzeczywiście wpływać na prezydenta o dwóch twarzach.

Powyższy artykuł stanowi drugą część analizy polityki Sarkozy'ego. Kliknij tutaj, by przeczytać o pierwszych sześciu punktach prezydenckiej przemiany.

Fot.:główna (cc) robinhoodtax/flickr; tekst Sarkozy affiche (cc) iandavidmuir/flickr; widéos : "casse toi pauvre con" nicowar/YouTube

Story by

aducarre90

Translated from Nicolas Sarkozy, le changement c'est 5 ans (deuxième volet)