Netflix to nie wszystko: 5 seriali made in Europe
Published on
Translation by:
Joanna KatanaW ciągu kilku ostatnich lat seriale telewizyjne odniosły nieoczekiwany sukces na arenie międzynarodowej. Rada dla naszych anglosaskich konkurentów: strzeżcie się Starego Kontynentu, bo ma jeszcze kilka rzeczy do powiedzenia. Play.
1992 (Włochy)
Wszystko zaczęło się w Mediolanie, w Pio Albergo Trivulzio, domu opieki dla najstarszych mieszkańców miasta. To tutaj 17 lutego 1992 Mario Chiesa, dyrektor placówki i szanowany przedstawiciel Włoskiej Partii Socjalistycznej przyjął łapówkę w wysokości 7 milionów lirów od przedsiębiorcy Luci Magniego, właściciela firmy sprzątającej, w zamian za umowę opiewającą na 140 milionów lirów. Na prośbę młodego prokuratora, Antoniego Di Pietro, carabinieri (włoska żandarmeria - red.) podsłuchali całe zajście za pomocą mini mikrofonu szpiegowskiego, a następnie wtargnęli do budynku i zatrzymali Mario Chiesę za defraudację pieniędzy. Ta właśnie scena otwiera 1992, serial telewizyjny stworzony przez Stefana Accorsiego, który opowiada historię policyjnej operacji znanej pod kryptonimem Mani Pulite (pol. „czyste ręce”; seria policyjnych śledztw przeciwko osobistościom ze świata włoskiej polityki i finanjsery, które miały miejsce na początku lat 90. - red.). W tym samym czasie, kiedy europejskie kraje podpisywały traktat z Maastricht, który dał początek wspólnej walucie, Włochy odkrywały aferę Tangentopoli (pol. „łapówkogród” - red.), która w kilka miesięcy doprowadziła do upadku klasy rządzącej i położyła kres całemu systemowi politycznemu. Serial opowiada o losach sześciu bohateraów, którzy na przekór wszystkiemu opowiadają o tym kluczowym dla historii roku. Tłem dla serialu są Włochy - z ich charakterystycznymi spodniami z wysokim stanem, wypomadowanymi, zaczesanymi do tyłu włosami, krzykliwą biżuterią i wiecznie włączonym telewizorem. Dwadzieścia lat później prawie wszyscy bohaterowie są już inni, ale historia wydaje się wciąż być taka sama. Być może dlatego, że - jak to napisał Tomasi di Lampedusa w Lamparcie - „jeśli chcemy, by wszystko pozostało tak, jak jest, wszystko się musi zmienić”.
Deutschland 83 (Niemcy)
Jesienią 1983 r., w samym środku zimnej wojny, NATO ogłasza ćwiczenia wojskowe w zachodniej Europie. W Moskwie i we wschodnim Berlinie obawy przed nukleranym atakiem ze strony USA są coraz większe. W siedzibie Stasi minister obrony narodowej decyduje się wysłać nowego szpiega do Niemiec Zachodnich. Tajna misja zostaje powierzona Martinowi Rauchowi, młodemu, 24-letniemu mężczyźnie, który pracuje w Berlinie jako starszy sierżant oddziałów granicznych NRD. Po specjalnym szkoleniu w Bonn, Martin przenika do RFN jako Moritz Stamm i zaczyna tam pracować jako prawa ręka Wolfganga Edela, generała Bundeswehry, czyli federalnych sił zbrojnych Niemiec. Cel misji? Zebrać tajne informacje o amerykańskich rakietach Pershing II znajdujących się na terytorium niemieckim i ujawnić szczególy na temat tajnej operacji Able Archer 83. Serial nawiązuje do prawdziwych wydarzeń. Świetnie oddaje napięcie (i paranoję) lat 80., ale też wiernie przedstawia życie codzienne w jeszcze podzielonych murem berlińskim Niemczech. Udaje się to zwłaszcza dzięki rewelacyjnej ścieżce dźwiękowej. Jeśli myśleliście, że niemieckie seriale skończyły się na Derricku, czy na Komisarzu Reksie, przygotujcie się na coś zupełnie innego.
Okupowani (Norwegia)
Norwegia, niedaleka przyszłość. Huragan zniszczył kraj i spowodował ocieplenie klimatu na całym świecie. Kraj wybrał rządy partii ekologów. W dniu ich inauguracji, premier Jasper Berg ogłasza, że Norwegia przestaje od teraz produkować paliwo i gaz, by skupić się na produkcji przełomowej formy energii jądrowej zasilanej torem, naturalnym i promieniotwórczym pierwiastkiem należącycm do grupy metali. Decyzja ta wzbudza niepokój Unii Europejskiej, której Norwegia nie jest członkiem. Konflikty na Bliskim Wschodzie od dawna są przeszkodą w produkcji paliwa w tym regionie, a Stany Zjednoczone są od jakiegoś czasu energetycznie niezależne, wystąpiły z NATO i problemy Europy zdają się ich nie interesować. Bruksela ma tylko jedno wyjście: sprzymierzyć się w tajemnicy z Moskwą. Jeśli Oslo nie wznowi wydobycia kopalin, Europa nie powstrzyma rosyjskiej inwazji na Norwegię. Berg zmuszony jest zaakceptować tę groźbę, ale by ukryć fakt okupacji, obiecuje ludziom, że obecność rosyjskich robotnikow na platformach wydobywczych Morza Północnego będzie tylko chwilowa. Inspiracją dla Jo Nesbø, twórcy serialu, była okupacja Krymu i trwające przez kilka miesięcy napięte stosunki pomiędzy Moskwą a Europą. W Norwegii wydarzyła się już podobna sytuacja, kiedy w wyniku inwazji nazistów powołano marionetkowy rząd, na czele którego stanął Vidkun Quisling. Wspomnienie jednocześnie odległe i trochę niepokojące, ale jak tłumaczy Nesbø: „Problemem krajów skandynawskich jest to, że biorą za pewnik rzeczy, które bardzo szybko mogą ulec zmianom”.
This Is England '86 (Wielka Brytania)
Jesteśmy w Sheffield w regionie Midlands, w roku 1986. Wszyscy zasiedli przed telewizorami, by objerzeć mecz Argentyna-Anglia. W mieście, które George Orwell opisywał jako „najbrzydsze na Starym Kontynencie”, pełnym zamkniętych hut i mrówkowców zbudowanych w okresie powojennym, grupa przyjaciół skinheadów spotyka się, by wziąć udział w ceremonii zaślubin. Shane Meadows, reżyser This Is England, zdecydował się rozpocząć w ten sposób serial, który jest kontynuacją jego słynnego film z 2006 r. Upłynęły trzy lata, bohaterowie są starsi i nadszedł czas, by przygotować się do wejścia w dorosłość. Z dala od londyńskiego City życie nie jest łatwe: znajdujemy w samym środku rządów Thatcher, w ekonomii nastąpił zastój, a w kraju jest ponad 3 miliony bezrobotnych. Podczas gdy Żelazna Dama toczy bój o Falklandy i gdy w sklepach zaczynają się pojawiać kasety video, Shaun, Lol, Woody, Milky, Smell, Gadget, Kelly, Trev, Harvey, Meggy i Banjo mają po dwadzieścia lat i poczucie, że świat znalazł się właśnie w punkcie zwrotnym. Skinheadzi z tej epoki nie są oczywiście tacy sami, co prekursorzy tej subkultury z 1969 r., ale wciaż charakteryzuje ich właściwa klasie robotniczej duma podszyta arogancją, a także robocze buty, podwinięte spodnie, białe t-shirty i szelki. Nie chodzi tu tylko o politykę. To przede wszystkim problem kulturowy, kwestia zderzenia pomiędzy Modsami i Rockersami, a także lat 80. z wieloma gatunkami muzycznymi przerabianymi i zmienianymi do upadłego. Goci, modsi, skinheadzi, new romantic, casuals, metale - prawie każda subkultura znajduje swoje odzwierciedlenie w bohaterach serialu. Tego roku, w 1986 r., napastnik reprezentacji angielskiej, Gary Lineker, zostaje ukoronowany Złotym Butem jako najlepszy strzelec mistorzstw świata, na których tytuł mistrza zdobyła... Argentyna.
The Last Panthers: Złodzieje diamentów (Francja/Wielka Brytania)
W Marsylii trzech mężczyzn przebranych za malarzy pokojowych wdziera się do lokalnego sklepu z biżuterią i kradnie diamenty warte 50 milionów euro. Wszystko jest zaplanowane w najdrobniejszych szczegółach: nie pada ani jedno słowo, pojawia się tylko wiadomość napisana po angielsku w celu otrzymania kodu do sejfu, kilka minut w pomieszczeniu, a potem ucieczka. Przypomina to napad idealny, ale podczas policyjnego pościgu ginie mała dziewczynka, którą przypadkowo dosięga wystrzelona przez włamywaczy kula. Diamenty stają się niemożliwe do sprzedania, teraz nikt już ich nie chce. Pink Panthers, bo tak nazywa się gang, nie mają innego wyboru niż uciec do Serbii i tam spróbwać sprzedać łup. Tak właśnie zaczyna się angielsko-francuski serial stworzony przez dziennikarza i kryminologa Jérôme'a Pierrata. Inspirowany faktami, opowiada o czarnym sercu Europy tworzonym przez przemytników diamentów, skorumpowanych funkcjonariuszy policji, zbrodniarzy wojennych i nie mających skrupułów bankierów, od Londynu, przez Marsylię i Podgoricę, po Belgrad. Główni bohaterowie to dwójka śledczych: prywatna pani detektyw z mroczną przeszłością i zamiarem odnalezienia diamentów za wszelką cenę oraz francuski policjant, który nie spocznie, dopóki nie zatrzyma ostatniej z „panter”. Jako wisienka na torcie - wybrana do czołówki serialu piosenka Blackstar, napisana i wykonana przez Davida Bowiego.
Zdziwieni? Oto Europa w całej swojej okazałości.
_
Artykuł napisany przez redakcję cafébabel Milano.
Translated from Non solo Netflix: 5 serie TV made in Europe