Liczby, które mówią: 51,9% za tym, że zmieni się historia Unii Europejskiej

Published on October 19, 2016

Story by

Translation by:

Zjednoczone Królestwo zdecydowało, Brexit stał się faktem. Opcję leave wybrało 51.9% głosujących, doprowadzając tym samym do definitywnego opuszczenia Unii przez Wielką Brytania po 43 latach współtworzenia Wspólnoty. Warto spojrzeć w przyszłość zjednoczonej Europy, zwracając też uwagę na to, co los przyniesie poddanym Jej Królewskiej Mości.

Wygląda na to, że słynne 51.9% przejdzie do historii powszechnej, a przynajmniej do tej dotyczącej UE: większość Brytyjczyków opowiedziała się za opuszczeniem Wspólnoty. Frekwencja była znacząca (72.2%), co pokazuje, że konieczność podjęcia ważnych decyzji budzi społeczne zainteresowanie. Niektóre z najważniejszych miast Zjednoczonego Królestwa (jak Londyn, Manchester, Liverpool i Bristol), razem ze Szkocją i Irlandią Północną zagłosowały za opcją remain. Na wyniku zaważyły jednak głosy sceptyków z prowincji, co w ostatecznym rozrachunku dało zwycięstwo zwolennikom wyjścia z unijnych struktur. Tak mała przewaga zwycięskiej opcji ujawniła to, co od dawna było wiadomo: Wielka Brytania jest pęknięta ideowo na dwie części i dotyczy to takich zagadnień jak imigracja, bezpieczeństwo, stosunki międzynarodowe, a nawet relacje pokoleniowe. Brytyjski premier David Cameron miał zamiar ogłosił referendum, jako wyraz poparcia dla proeuropejskiego kursu Królestwa, a tym samym zmniejszyć polityczne wpływy głosów izolacjonistycznych i eurosceptycznych, dochodzących z bardziej konserwatywnego skrzydła Tories (prezentowanych przez Borisa Johnsona) i coraz popularniejszych wśród opinii publicznej. Plan się jednak nie powiódł i Cameron przegrał z kretesem. Innym przegranym jest partia Labour Jeremy'ego Corbyna, który nie umiał obudzić w Brytyjczykach filoeuropejskich nastrojów.

Interesująco przedstawia się natomiast rozkład głosów w różnych grupach wiekowych: 75% młodych głosowało za pozostaniem w UE, ale ich wola została zdeklasowana przez głosy osób starszych.

Teraz należy uważnie przyglądać się przyszłości Zjednoczonego Królestwa, gdzie Szkocja i Irlandia Północna już zapowiedziały chęć wyjścia spod panowania Elżbiety II (Irlandia jako Republika Irlandii z prowincją Ulster, natomiast Szkocja jako kraj niezależny). Ciekawa sytuacja jest także na kontynencie, gdzie wzmagają się antyunijne nastroje i można się spodziewać kolejnych referendów. Tym bardzie, że Francja za rok wybierze swojego nowego prezydenta, a Marine Le Pen już zapowiedziała, że wezwie Francuzów do urn. Przed Europą trudne zadanie pokazania swojej siły. Nawet bez Londynu.