Homoseksualizm: tak stary jak ludzkość
Published on
Story by
biche gielen
Translation by:
katarzyna pabisz
Chociaż termin "homoseksualista" jest dość świeży, został bowiem sformułowany dopiero w 1868 roku, homoseksualizm istniał od zawsze. Jednak jego status różnie się kształtował przez wieki.
Homoseksualizm nie zawsze był tematem tabu. Jeszcze przed nadejściem chrześcijaństwa, homoseksualizm był ogólnie przyjętą częścią życia w całej Europie. Na przykład w starożytnej Grecji od dorosłych mężczyzn oczekiwano uświadamiania i uczenia młodszych chłopców, a relacje seksualne były uważane za naturalną część przygotowań do życia politycznego i społecznego. Ale wraz z chrześcijaństwem przyszło potępienie związków homoseksualnych, uważanych za uczynki "grzeszne", praktykowanych przez społeczeństwa "barbarzyńskie". Cesarz rzymski Konstantyn, nawrócony na chrześcijaństwo, był pierwszym, który za homoseksualizm karał kastracją w roku 342. Od tego momentu, w Europie zatwierdzano rozmaite prawa narodowe, uznające homoseksualizm za przestępstwo, za które karano w różny sposób: począwszy od kastracji do kary śmierci, a homoseksualiści stali się obiektem prześladowań przez wieki.
Zakazana miłość
Mimo, że zakazana przez prawo i potępiona przez ogół społeczeństwa, miłość pomiędzy mężczyznami była często tematem sztuki. Ma to szczególne odzwierciedlenie w literaturze, malarstwie i rzeźbie epoki renesansu, która gloryfikowała męskie ciało. Za zamkniętymi drzwiami, homoseksualiści nie odczuwali większych skutków praw przeciwko zachowaniom homoseksualnym, a w okresie Oświecenia rozwinęły się charakterystyczne subkultury gejowskie. Przykładem jednej z nich są "Molly Houses" (rodzaj ustronnych klubów dla mężczyzn), które powstały w całym Londynie w XVIII wieku. W klubach, mężczyźni dobrowolnie odsuwali się na skraj społeczeństwa: pijąc, tańcząc, flirtując ze sobą i parodiując życie burżuazji. Wraz z zalegalizowaniem homoseksualizmu we Francji, bezpośrednio po rewolucji, wydawało się, że być może homoseksualiści zostaną w końcu zaakceptowani. Ale mimo, że nie ścigano już za "homoseksualizm", czyny homoseksualne mogły nadal być karane jako "przestępstwo przeciwko obyczajności".
Wraz z początkiem XIX wieku można było zauważyć postęp w kierunku uznania homoseksualizmu. Jednakże, jak przekonał się o tym niemiecki prawnik Karl Heinrich Ulrichs, kiedy publicznie ujawnił swoje seksualne preferencje podczas konferencji prawników w Monachium w 1867 roku, środowisko nie było jeszcze gotowe, by zaakceptować jakiekolwiek dewiacje. Sformułowanie pojęcia "homoseksualista" w roku 1868, przez węgierskiego psychiatrę Károly Mária Kertbeny, wprowadziło nowe podejście do homoseksualizmu. Z jednej strony, było ono wyzwalające, ponieważ dało homoseksualistom możliwość identyfikacji i zorganizowania się. Z drugiej jednak, termin ten był represyjny, ponieważ oficjalnie określał homoseksualistów jako "innych", a ponadto piętnował ich i nadawał miano ułomności społecznej.
Początki akceptacji
Powszechnie uważa się, że ruch przeciwko dyskryminacji gejów pojawił się dopiero w ostatnich kilku dekadach, ale w rzeczywistości jego korzenie sięgają końca XIX wieku, do Komitetu Naukowo-Humanitarnego (Scientific Humanitarian Committee). Założony w 1897 roku przez niemiecko-żydowskiego neurologa Magnusa Hirschfelda, był pierwszą socjo-polityczną grupą walczącą o prawa homoseksualistów.
Jego wysiłki wspomogła I wojna światowa, która ponownie zdefiniowała społeczne założenia Europy i podniosła świadomość na temat homoseksualizmu. W roku 1919 Hirschfeld otworzył w Berlinie Instytut Nauk Seksualnych (Institute for Sexual Research), który zebrał największą kolekcję dzieł, dotyczących relacji między mężczyznami. Jednakże, niemiecka scena homoseksualna została zepchnięta do podziemi przez reżim nazistowski, podczas którego zrzeszenia i publikacje homoseksualistów były uznane za nielegalne. Instytut Hirschfeld został zniszczony w 1993 roku i aż do roku 1945 homoseksualistów deportowano dużymi grupami do obozów koncentracyjnych.
Rozbieżności w państwach Unii Europejskiej
W okresie powojennym, skupionym bardziej na rekonstrukcji gospodarczej niż na prawach gejów, zaszło niewiele zmian w tej kwestii, ale w drugiej połowie wieku nastąpiła eksplozja ustaw prawnie uznających homoseksualistów, mogących cieszyć się takimi samymi prawami. Jednak, w Unii Europejskiej, uznanie związków homoseksualnych różni się znacząco w poszczególnych krajach. Ogólnie rzecz biorąc, kraje północno – zachodnie wyprzedzają w tej kwestii południowo – wschodnie państwa członkowskie. Na poziomie europejskim, wprowadzenie artykułu 13 Traktatu Amsterdamskiego oraz artykułu II-81 Konstytucji, oznacza, że nie może istnieć żadna dyskryminacja na podstawie orientacji seksualnej. Nie uznanie partnerstwa homoseksualnego stanowi podstawę prawną do wniesienia sprawy do Sądu Europejskiego, który może narzucić zmianę ustawy. Miejmy nadzieję, że w przyszłości homoseksualiści będą mogli w pełni cieszyć się swoimi prawami, ale czas pokaże.
Story by
Translated from Homosexuality: as old as mankind