Europa w olimpijskiej formie
Published on
27 lipca rozpoczną się w Londynie 30-te Letnie Igrzyska Olimpijskie ery nowożytnej. Święto pstrokatych slipów, wyrzeźbionych ciał i chińskiego hymnu, który będzie rozbrzmiewał 5 razy dziennie. Przez 15 dni świat będzie się kręcił według angielskiego czasu. W gruncie rzeczy wokół krzywych, rosyjskich atletów, naturalnych mięśni (sic) amerykańskich biegaczy i elastycznych chińskich gimnastyczek.
A co z Europejczykami? Brązowy, oszczędny medal. Nasze mięśnie się napinają, nasze umysły ożywiają się, gdy mówimy o sporcie. Dla wyjaśnienia podaję przykład: wyniki ostatnich Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Sumując medale zdobyte przez państwa europejskie, bez wliczania Rosji, uzyskujemy 347 medali, w tym 103 złotych. Jako pierwsze w klasyfikacji medalowej plasują się Chiny ze 100 medalami, w tym 51 złotymi. Liczby te nie są przypadkiem. Wymyślone przez Greków, reaktywowane przez Francuzów, olimpijczycy są dłużnikami Starego Kontynentu.
Trochę historii. Powszechnie, przyjmuje się, że pierwsze Igrzyska Olimpijskie narodziły się w roku 776 przed narodzeniem Chrystusa, w Starożytnej Grecji, z inicjatywy króla Iphitos z Elidy. Wówczas dość odległe od dzisiejszej wersji igrzysk, zwłaszcza gdy wziąć pod uwagę składaną niegdyś przysięgę olimpijską stanowiącą zakaz zabijania lub podejmowania prób zabicia przeciwnika. Zawody bardzo szybko przeradzają się w sportowy turniej zyskując reputację na przestrzeni lat. W 393-394, kiedy Grecja jest pod panowaniem rzymskim, cesarz Teodozjusz I zakazuje rozgrywania igrzysk ze względu na ich pogański charakter. Po 1500 roku i kilku bezowocnych próbach rehabilitacji, baron Pierre Coubertin wzywa do wskrzeszenia olimpiady w 1892 roku. Dwa lata później jego życzenie się spełnia. Kongres dla Wskrzeszenia Igrzysk Olimpijskich głosuje jednogłośnie za przywróceniem igrzysk. W tym samym roku zostaje powołany CIO (Międzynarodowy Komitet Olimpijski) z siedzibą w Lozannie, w Szwajcarii.
Co się wydarzyło od tego czasu? Odbyło się 50 Igrzysk Olimpijskich (29 letnich i 21 zimowych). 28 z nich odbyło się w Europie. 14 rekordów olimpijskich w lekkoatletyce należy do dziś do Europejczyków. W tabeli klasyfikacji medalowej z 2008 r., 4 państwa europejskie plasują się w pierwszej dziesiątce (Wielka Brytania, Niemcy, Włochy, Francja). Poza liczbami są też ludzie: Paavo Nurmi, Fanny Blankers-Koen, Emil Zatopek, Birgit Fischer, Robert Korzeniowski, Edoardo Mangiarotti, którzy utorowali drogę do sukcesu. Sergueï Boubka, Steve Redgrave, Pieter van den Hoogenband i Carolina Klüft również się na tę szczytną listę wdarli.
Obserwacja ta uwypukla tors i podnosi podbródek. Daleko nam od ośmieszonej i zdeprymowanej Europy. „Zmiany są teraz”, oto nadszedł czas silnej Europy. Citius, Altius, Fortiu (Szybciej, Wyżej, Mocniej).
Fot.: główna (cc) Rwill/flickr i TomDaley (cc) AnhonorableGerman/flickr; w tekście: Maraton © dzięki uprzejmości oficjalnej strony Igrzysk Olimpijskich; Carolina Klüft © dzięki uprzejmości strony fanów zawodniczki.
Story by
Translated from JO 2012 : l’Europe en forme olympique