Dziennikarki w filmach - 5 najgorszych stereotypów
Published on
Translation by:
Julia Gastoł
Sypiają ze swoimi informatorami, zawsze przez przypadek wpadają na trop największych afer, a jeden artykuł na miesiąc wystarcza im, żeby opłacić czynsz za apartament w lofcie. Na ogół dziennikarki, które możemy oglądać na wielkim i małym ekranie nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Przestawiamy pięć najgorszych stereotypów.
Typ 1: Redaktor Naczelna
Wszystko i wszystkich trzyma żelazną ręką, a wśród pracowników sieje strach i panikę. Jest najlepsza w tym co robi i dobrze o tym wie. Zazwyczaj ma u boku naiwną, wielkooką asystentkę, która zajmuje się tylko przynoszeniem jej kawy i odczytywaniem wiadomości z tabletu (dawniej z notesu). Niewiele wiadomo o życiu prywatnym szefowej, ale zdaje się, że takie nie istnieje – przynajmniej dopóki naiwnej asystentce lub Młodej Dziennikarce (patrz: Typ 4) nie uda się za maską twardzielki dostrzec osoby ciepłej i pełnej wdzięku.
Przykłady: Miranda Priestly w filmie Diabeł ubiera się u Prady (2006), Cat Grant w serialu Supergirl (od 2015).
Cechy charakterystyczne: Nigdy nie pamięta imienia swojej asystentki. Zawsze nienagannie ubrana i uczesana. Nie ma cierpliwości do nieefektywnych pracowników.
Typowe powiedzenie: „Nie płacę ci za myślenie!” – chociaż w kluczowych momentach zazwyczaj milczy i jedynie wymownie unosi brwi.
Męski odpowiednik: Redaktor naczelny.
Typ 2: Kronikarka
Zarabia na życie, dumając przez komputerem, zamieniając nic nie znaczące wydarzenia dnia codziennego w zabawne anegdoty i głębokie poematy. Nie traci czasu na sprawdzanie faktów - ostatecznie tematy do pisania podsuwa jej życie, w szczególności seksualne (patrz: Typ 5!). Od gotowania makaronu po poranny prysznic, wszystko może trafić do kolumny, którą prowadzi. Te dziennikarskie dokonania (a zazwyczaj jedno dokonanie na miesiąc) pozwalają na niezwykle wysoki standard życia (mieszkanie w nowojorskiej dzielnicy East Village, loft w Berlinie itp.).
Przykłady: Carrie Bradshaw w Seksie w wielkim mieście (1998-2004), Mila Zelinger w niemieckim serialu Mila (2015), Phoebe Halliwell w Czarodziejkach (1998-2006).
Cechy charakterystyczne: Ubiera się jak blogerka modowa. Promieniuje młodzieńczym kobiecym wdziękiem. Ma setki (zazwyczaj tajemniczych) wielbicieli.
Typowe powiedzenie: „Mężczyźni są jak alkohol – najpierw przyprawiają o zawrót głowy, a potem znikają, zostawiając cię z migreną” (często wypowiadane kontemplacyjnym tonem przez lektora).
Męski odpowiednik: Dziennikarz sportowy.
Typ 3: Ambitna Dziennikarka
Jest dobra w tym, co robi i ma tego świadomość. To zazwyczaj jedyna kobieta w towarzystwie i chociaż „trzyma z facetami”, zawsze musi pracować dwa razy ciężej niż oni. Jako że musi walczyć o swoją pozycję, nie toleruje Uwodzicielek (patrz: Typ 5) ani Młodych Dziennikarek (patrz: Typ 4) – wszystkie trzy konkurują ze sobą. Zdarza się, choć rzadko, że staje się mentorką Młodej Dziennikarki. Ogólnie rzecz biorąc, Ambitna Dziennikarka nie zadaje się z innymi kobietami ani nie uznaje zasady „damskiej solidarności”. Mężczyźni mają władzę, dlatego zachowuje się jak oni.
Przykłady: Janine Skorsky w serialu House of Cards (od 2013), Lois Lane w Człowieku ze stali (2013), Katrine Fonsmark w Rządzie (2010-2013), Janine Roth w Ukrytej strategii (2007).
Cechy charakterystyczne: Jej akcesoria to twarz pokerzysty i neutralne eleganckie koszule, dzięki którym pozostaje niezauważona. Często wpada w tarapaty.
Typowe powiedzenie: „Mam Pulitzera!”
Męski odpowiednik: Dziennikarz śledczy.
Typ 4: Młoda Dziennikarka
Ciężko pojąć, jak to możliwe, że stała się dziennikarką. Nie ma żadnych zdolności dziennikarskich. Dobre historie po prostu same do niej przychodzą: czasami dlatego, że prześpi się z informatorem (patrz: Typ 5), a czasem przez nieprawdopodobny zbieg okoliczności. Młoda i naiwna, często potrzebuje pomocy sympatycznego kolegi (czasami zakończonej romantycznym happy endem). On dostrzega jej potencjał, pomaga jej w dochodzeniu lub dostarcza sensacyjnych materiałów. Jednak czasami okazuje się wyrachowanym draniem. W większości przypadków Młoda Dziennikarka nie zaprząta sobie zbytnio głowy swoją karierą – jednak jest smutna i zawiedziona, gdy nikt nie traktuje jej serio.
Przykłady: Zoe Barnes w House of Cards (od 2013), Bridget Jones w Dzienniku Bridget Jones (2001), Andy w filmie Diabeł ubiera się u Prady (2006), Josie Geller w filmie Ten pierwszy raz (1999), Rebecca Bloomwood w Wyznaniach zakupoholiczki (2009), April O’Neil w Wojowniczych żółwiach ninja (2014), Robin Scherbatsky w serialu Jak poznałem waszą matkę (2005-2014).
Cechy charakterystyczne: Niezdarna. Uwikłana w zawiłe historie. Pomimo wszelkich przeciwności zostaje wziętą dziennikarką.
Typowe powiedzenie: „Ale gdzie zdobyć te informacje?”
Męski odpowiednik: Dziennikarz żółtodziub.
Typ 5: Uwodzicielka
Jej poświęcenie dla kariery widać w gotowości do zrobienia dosłownie wszystkiego, a zwłaszcza do spania z mężczyznami, którzy mogliby okazać się przydatni. Jednak nie wszystkie kusicielki są tak wyrachowane. Większość z nich jest po prostu nieprofesjonalna i łączy życie zawodowe z prywatnym, jak to się dzieje najczęściej w przypadku Młodych Dziennikarek (patrz: Typ 4).
Przykłady: Zoe Barnes w House of Cards (od 2013), Christine Everhart w Iron Manie (2008), Amy Townsend w Wykolejonej (2015), Andie Anderson w Jak stracić chłopaka w 10 dni (2003), Lilian Forrester w Skandalu (od 2012), Rowena Price w filmie Ktoś całkiem obcy (2007), Tamara Drewe w filmie Tamara i mężczyźni (2010).
Cechy charakterystyczne: Jej wygląd sprawia, że mężczyźni chcą jej pomóc w „dochodzeniu”.
Typowe powiedzenie: „Może obgadamy to przy drinku po pracy?”
Męski odpowiednik: Nie istnieje (filmowi dziennikarze nie sypiają ze swoimi przełożonymi).
Translated from 5 Klischee-Journalistinnen in Film und TV