Czterej muszkieterowie
Published on
Story by
frédéric sicard
Translation by:
beata bobrowska
Francuzi mają reputację narodu najbardziej wrogiego globalizacji. Jednakże dzięki licznym przedstawicielom, wysoko postawionym w organizacjach międzynarodowych, mają oni wielkie wpływy
W październiku Francja będzie przewodniczyć Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Równocześnie jest już przesądzone, że były minister finansów, Dominique Strauss Khan stanie na czele Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW). Począwszy od 2000 roku Francja bez problemów podbija wysokie kręgi organizacji międzynarodowych. Co wiemy o tych wysłannikach, równie mocarnych, co nieznanych szerszej publice?
Jean-Claude Trichet (EBC): pod ostrzałem
Unia Europejska, w celu utrzymania inflacji w granicach 2% i podtrzymania wysokiego wskaźnika zatrudnienia, stworzyła w 1998 roku Europejski Bank Centralny (EBC). Jean-Claude Trichet jest jego przewodniczącym od października 2003 roku. W 1978 roku, za prezydentury Valery Giscard d’Estaing, był doradcą technicznym w Pałacu Elizejskim. Później (w latach 1993-95) pełnił rolę dyrektora ds. finansów gabinetu Eduarda Balladur.
Alterglobaliści i niektórzy ekonomiści zarzucają mu walkę z inflacją bez brania pod uwagę wzrostu ekonomicznego oraz skali bezrobocia w krajach członkowskich. Sugerują, że EBC powinien być zależny od Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej. Jednak, póki co, to właśnie niezależność Banku Centralnego uniemożliwia rządom praktykowanie polityki monetarną, mającej na celu obłaskawienie elektoratu.
Pascal Lamy (WTO): utalentowany, ale kontrowersyjny
Pascal Lamy jest dyrektorem generalnym Międzynarodowej Organizacji Handlu (WTO) od 2005 roku. Na początku swojej kariery, przed wejściem do gabinetów ministerialnych, był doradcą Jacquesa Delors, wówczas ministra finansów. Gdy Delors został przewodniczącym Komisji Europejskiej w 1984 roku, Lamy przewodził gabinetowi Komisji. Sławę zyskał ratując dramatycznie zadłużony bank Credit Lyonnais. Przez dziesięć lat był także europejskim komisarzem ds. handlu.
Lamy, wybrany na lidera WTO, z powodu krytyki rządów Jean-Pierre Raffarin’a nie respektującego Paktu Stabilności i Rozwoju, doczekał się piorunów krytyki od samego Jacquesa Chiraca.
W 1995 roku WTO przejęła spuściznę po GATT – Układzie Ogólnym w Sprawie Taryf Celnych i Handlu. Układ, liczący 150 państw ma na celu wyeliminowanie przeszkód hamujących światowy handel. Jednak niektórzy krytykują ostatnią liberalizację rynku produktów rolnych, której autorem jest właśnie Lamy, bowiem zwiększy ona niepewność żywnościową i może mieć katastrofalny wpływ na środowisko.
Jean Lemierre (EBOR): kultura wyników
Jean Lemierre był generalnym dyrektorem do spraw podatków, później skarbca francuskiego (1995-2000), a następnie przewodniczył europejskiemu Komitetowi Ekonomicznemu i Finansowemu. Ostatnio, Lemierre również nosił się z zamiarem kandydowania na szefa MFW, jednakże Francja, wraz z UE, wolały poprzeć kandydaturę Pana Strauss-Khana.
W czasie swoich dwóch kadencji na czele EBOR, Jean Lemierre pozwolił ośmiu nowym państwom, które weszły do UE w 2004 roku nadrobić zaległości w stosunku do innych krajów członkowskich.
EBOR powstał w 1991 roku po to, aby faworyzować transformację krajów Europy Wschodniej i Środkowej w kierunku gospodarki rynkowej. Bank promuje rozwój korzystny dla środowiska oraz misje służby publicznej bazującej na metodach interwencji prywatnej.
Louis Gallois (EADS): nietypowy, ale doceniany
W 2007 roku Louis Gallois został wybrany głównym dyrektorem EADS (Europejski Koncern Lotniczo-Rakietowy i Obronny), tym samym, zakończył się okres podwójnego francusko-niemieckiego sprawowania rządów nad firmą. Przedtem Gallois pracował w biurach ministerialnych. Przez 10 lat był także prezesem SNCF (kolej francuska), wice-prezesem EADS, a w 2006 roku dyrektorem Airbusa. Rzadko kiedy się zdarza, aby związek zawodowy SNCF wychwalał zalety dyrektora opuszczającego urząd, ale dla niego zrobiono wyjatek.
Europejski Koncern Lotniczo-Rakietowy i Obronny utworzony w 2000 roku, po fuzji trzech przedsiębiorstw (niemieckiego, hiszpańskiego i francuskiego), specjalizuje się w lotnictwie cywilnym i wojskowym a także w lotach kosmicznych. EADS walczy o prym z Boeingiem. W 2007 roku wygrał ten drugi, ponieważ samolot A380 w 2006 roku miał problemy z produkcją. Kwestią sporu prawnego jest sprzedaż akcji EADS przez decydentów Airbusa i EADS bez uprzedniego, publicznego zaanonsowania opóźnień w dostawie samolotu A380.
Zdjęcia: Strauss-Kahn (Le Jhe/ Flickr), Trichet (European Commission), Lamy (PE Weck/ Flickr), Lemierre (European Commission), Gallois (EADS)
Story by
Translated from Institutions internationales : les Français mènent la danse