Punk Rock Class : Les Papys du Punk enflamment l’ancienne Belgique !

Published on June 9, 2014

Bruxelles

Sa­medi der­nier, der­nier jour du mois de mai, l’an­cienne Bel­gique (AB) s’est rem­plie pour ac­cueillir l’un des plus grand groupe de punk rock.

Les Bad Re­li­gion ont at­tiré un pu­blic très hé­té­ro­clite, du ska­teur de 17 ans au punk ou ama­teur de death métal, à l’image de l’in­fluence qu’ont ces ca­li­for­niens, de­puis 35 qu’ils sont pré­sent sur la scène mu­si­cale.

A peu près un an après leur der­nier show au Groez­rock ils sont re­ve­nus à bruxelles pour pré­sen­ter leur der­nier disque True North.

C’est après le concert des Broad­way Killers, dans le foyer de l’AB que le pu­blic, déjà chaud, at­ten­dait le groupe my­thique. A neuf heures moins le quart, dans une salle de l’AB pleine à cra­quer, le pu­blic at­ten­dait le show prin­ci­pal de la soi­rée.

C’est sans re­tard ni at­ti­tude de rock star que du­rant une heure et qua­rante-cinq mi­nutes la salle a re­tenti au son des mé­lo­dies ca­rac­té­ris­tiques et po­ly­pho­niques de Bad Re­li­gion. Graf­fin, ainsi que ses com­plices ont com­mencé avec le mor­ceau Fuck You, pre­mier titre de leur der­nier album.

En­chai­ne­ment avec Su­per­so­nic et Prove it et, plus je re­garde la scène, plus je me dis que Ki­dich et le petit frère punk de Keith Ri­chards. Anes­the­sia, Si­nis­ter Rou­ger, Flat Earth So­ciety et le pu­blic était prêt à en­ta­mer Sing along et Walk. Deux mi­nutes d’en­tracte, le mec à côté de moi a mis comme but de sa vie d’en­tendre la chan­son Along the Way alors que le re­frain de New Ame­rica qui s’élève, a un coté me­na­çant. 

 Sor­row, nous sommes en­trés dans la deuxième par­tie du set et Graf­fin fait ce qu’il veut d’un pu­blic qui chante avec lui et lui fait preuve de son amour à coup de verres en plas­tique. C’est à peu près à ce mo­ment la qu’ils en­tament le mor­ceau You are (the Go­vern­ment) et re­gar­dant au­tour de moi je me rends compte que je ne suis pas le seul à être re­de­venu un gosse de 14 ans. Les mu­si­ciens sont ex­cel­lents et fi­nissent le concert sur les mor­ceaux Infec­ted et False Hope en sa­luant leur pu­blic avec le mor­ceau Punk Rock Song sur le­quel il me semble que dans la salle pas une per­sonne n’a pas chanté. Du­rant les ap­plau­dis­se­ments le groupe s’éclipse pour re­ve­nir, 3 mi­nutes plus tard et ré­hy­draté, pour le mor­ceau Along the Way et le mec à côté de moi et à deux doigts de la crise car­diaque. La soi­rée se ter­mine sur Ame­ri­can Jesus et le groupe se re­tire sous les ap­plau­dis­se­ments et des vi­sages ravis.

 Pour com­prendre si un concert était bon, je pense qu’il faut re­gar­der les vi­sages des gens au­tour de soi, et celui de ce soir à l’air d’avoir beau­coup plu. Bien que les membres du groupe aient en ma­jo­rité plus de cin­quante ans, les Bad Re­li­gion sont une va­leur sure en ma­tière de show punk rock. C’est éga­le­ment un groupe qui ouvre l’es­prit des jeunes et fait voir les choses dif­fé­rem­ment aux adultes.

Ce concert bruxel­lois avait lieu une se­maine après les élec­tions eu­ro­péennes qui fai­saient rem­por­ter l’ex­trême droite en France et les eu­ros­cep­tiques plus gé­né­ra­le­ment à tra­vers dif­fé­rents pays. A l’heure ou beau­coup de monde en Eu­rope, dans le meilleur des cas ne dé­cide pas des en­jeux qui le concernent et dans le pire, s’en dés­in­té­resse com­plè­te­ment et re­jette ce qui se passe au­tour.

Si plus de monde écouté avec at­ten­tion les pa­roles des Bad Re­li­gion, peut être les choses iraient-elles au moins un peu mieux ?

                                                                                      GREEK VER­SION

Το περασμένο Σάββατο τελευταια μερα του Μαιου,  το Αncienne Βel­gique (AB) γεμισε απο κοσμο που ηρθε να παρακολουθησει μια απο τις μεγαλυτερες  μπαντες του pun­krock. Οι Bad Re­li­gion μαζεψαν ενα ετεροκλητο μιγμα κοσμου, απο 17χρονους sk8ers μεχρι παραδοσιακους μοικανους πανξ, και death me­tal­lers που δειχνει το ποσο απηχηση ειχανε και εχουνε οι καλιφορνεζοι  τα τελευταια 35 χρονια που ειναι ενεργοι στη μουσικη. Eνα χρονο περιπου μετα το τελευταιο τους show στο περσινο Groez­rock, επιστρεψανε αυτη τη φορα στις Βρυξελλες στα πλαισια της περιοδειας του τελευταιου τους δισκου True North.

  Μετα τους Broad­way Killers για τους οποιους δυστυχως δε μπορω να εχω αποψη μιας και οταν φτασαμε στο ΑΒ ειχανε τελειωσει το σετ τους, ο κοσμος στο φουαγιε του ΑΒ ητανε ηδη ζεστος για αυτο που ακολουθησε. Αφου υπηρξε ο καταλληλος εφοδιασμος μπυρας, ο κοσμος κατα τις 9 παρα ειχε γεμισει ηδη το χωρο και περιμενε το κυριως act της βραδιας.

  Χωρις καθυστερησεις και ιχνος ροκσταρισμου, για την επομενη 1 ωρα και 45 λεπτα το venue γεμισε με τις χαρακτηριστικες μελωδιες και τα πολυφωνικα σημεια σφραγιδα των Bad Re­li­gion. Ο Graf­fin και οι υπολοιποι συνενοχοι στο εγκλημα, ξεκινησαν με ενα μεγαλοπρεπεστατο Fuck You, το πρωτο single απο το τελευταιο δισκο. Συνεχεια με τα Su­per­so­nic και Prove it, και οσο κοιταω τη σκηνη τοσο πιο πολυ πιστευω οτι ο Ki­dich ειναι ο μικρος πανκ αδερφος του Keith Ri­chards.  Anes­the­sia, Si­nis­ter Rouge, Flat Earth So­ciety, και το κοινο εχει ζεσταθει αρκετα για να αρχισει το sin­ga­long στο  Walk. Διαλειμμα δυο λεπτων για ανασες απο τη μπαντα, ενας τυπος πιο διπλα εχει βαλει σκοπο της υπαρξης του το αποψινο βραδυ να ακουσει το Along the Way,  και το ρεφραιν του New Ame­rica που ακολουθει ακουγεται απειλητικο.

   Sor­row, ουσιαστικα εχουμε μπει στο δευτερο μερος του σετ, και ο Graf­fin κανει το κοινο που συμμετεχει φουλ με σινγκαλογνκ και ιπταμενα πλαστικα ποτηρια ο,τι θελει. Καπου εκει ξεκιναει απροσμενο σερι με You are (the Go­verment), How much is en­ough?, Suf­fer, Do What you want (!!!!)  και βλεποντας γυρω μου ειμαι σιγουρος οτι δεν ειμαι ο μονος που προς στιγμη εχω ξαναγινει 14 χρονων. Οι τυποι παιζουνε φοβερα, κλεινουν με In­fec­ted και Dept. of False Hope, πριν χαιρετησουνε με το Punk Rock Song στο οποιο δε νομιζω να υπηρχε καποιος που δε τραγουδαγε μεσα στο AB. Εν μεσω  χειροκροτηματων η μπαντα φευγει απο τη σκηνη για να επιστρεψει hy­dra­ted μετα απο 3 λεπτα για το αναμενομενο en­core. Along the way και ο τυπος πιο διπλα κοντευει να παθει εγκεφαλικο απο τη χαρα του, Ge­ne­ra­tor, τελικα ο τυπος ειναι μια χαρα, και η βραδια τελειωνει με Ame­ri­can Jesus, τη μπαντα να φευγει χειροκροτουμενη και στο κοσμο να βλεπεις μια αισθηση καλοπερασης και ικανοποιησης.

    Για να καταλαβει κανεις αν μια συναυλια ητανε καλη, νομιζω πρεπει να κοιταξει απλα τα προσωπα γυρω του μετα το τελος της, και η αποψινη ηταν μαλλον πολυ καλη. Αν και στα 50φευγα τους οι περισσοτεροι, οι Bad Re­li­gion ειναι εγγυηση ενος δυνατου pun­krock show, και το σημαντικοτερο, ειναι μπαντα που αν εισαι εφηβος σου ανοιγει το μυαλο, κι αν εισαι ενηλικος βλεπεις καποια πραγματα διαφορετικα.

  Η συναυλια των Βρυξελλων εγινε μια εβδομαδα μετα τις ευρωεκλογες. Ευρωεκλογες που στη Γαλλια η ακροδεξια πηρε 25%, οι νεοναζι στην Ελλαδα σχεδον 10%, και πολυ, παρα πολυ κοσμο στην ευρωπη που στη καλυτερη των περιπτωσεων δεν εχει λογο σε αποφασεις που αφορουν το μελλον του, και στη χειροτερη αδιαφορο και αδαη για το τι συμβαινει γυρω του.  

 Αν πιο πολυς κοσμος ακουγε Bad Re­li­gion ισως τα πραγματα να πηγαινανε καλυτερα.

Au­teurs:

Gri­go­ris Pa­pa­di­mi­triou

Tra­duc­teur:

Julia Ma­nuel

Pho­to­graphe:

George Vasi­la­kis